کد مطلب:150293 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:242
راز شکست ملت ها
ملت هایی كه در تن پیشوایان خود می شكنند، به جهت آن است كه به رهبرانی توخالی دل سپرده اند و در نهضت حسین، این دشمن است كه درهم
می شكند و به بی تعادلی كشیده می شود و در آخرین ساعات روز عاشورا، حسین علیه السلام - عصاره همه یارانش - به عنوان آخرین نفر، تنهای تنها، بالاترین معنای مقاومت را می نمایاند تا همه برای همیشه بفهمند در جبهه حسین علیه السلام بودن یعنی چه؟ و بفهمند در این جبهه هرگز پیشوایان در هیچ شرایط درهم نخواهند شكست، حتی وقتی كه فقط و فقط خود باشند و انبوه دشمن. راستی در چه نهضتی است كه پیروان آن هرگز به پوچی گرفتار نخواهند شد، حتی اگر همه كشته شوند؟
امام حسین علیه السلام عصاره یاران خود در كربلا بود.اگر حضرت وقتی كه تنهای تنها شدند كوتاه می آمدند در حدی كه حضرت را اسیر كنند و به دارالعماره ببرند، دیگر كربلا تمام بود و خون آن 72 تن هم نفله شده و دیگر چیزی به نام كربلا و نهضت حسین علیه السلام به عنوان هدیه ی خدا - كه ادامه نبوت نبی اكرم است - نداشتیم. صحبت من به تكوین قضیه كربلا نیست به تشریع و انتخاب حسین علیه السلام است، حسین فرماندهی است كه یاران حسین در حسین شكست نخوردند، یعنی فرماندهی است كه در تنهایی از همه یارانش بیشتر شجاعت نشان داده است. خیلی علاقه مند هستم شما وقایع بعد از ظهر عاشورا را از زبان غیر دوست بخوانید، از زبان كسانی كه می خواهند كربلا در اوج خود به نمایش تاریخ نرسد. شنیدن این سخنان از زبان غیر دوست برایمان غرورآفرین است، آنها می گویند ما ندیدیم و نمی توانستیم تصور كنیم كه یك انسانی بعد از این همه خستگی و تشنگی این همه قدرت نشان بدهد عمر سعد می گوید: اگر به حسین مهلت بدهید میمنه و میسره لشكر را به هم می پیچاند. گویا حسین علیه السلام بعد از كشته شدن یاران و برادران و خاندانش، یك تنه بنا دارد با نیرویی برابر نیروی همه انبیاء و اولیاء در طول تاریخ بر همه شرك حمله كند و لقب «وارث آدم تا خاتم» را یك جا به نمایش بگذارد. انگیزه ی مقابله با كفر را كه در همه موحدان طول تاریخ بود و، یكجا در خود جمع كرده و امیدی را كه در پیروزی خود تا آخر تاریخ به دست می آورد، به دست آورده و با همه انگیزه توحیدی ممكن و هم امید
ممكن، بر سر دشمن، یعنی همه شرك با پنهان ترین چهره اش می تازد كه به واقع اگر در كل آفرینش فقط همین صحنه آفریده شده بود ارزش آفریدن انسان را توسط خدای حكیم داشت. خوشا به حال آنان كه به پیشوایی دل سپردند كه در او نشكستند بلكه پروریدند به پروریدن همه موحدان تاریخ.
خدا می داند تنها و تنها قاعده این است كه اگر می خواهید نجات پیدا كنید، فقط با رهبران حسینی می توان نجات پیدا كرد. ملتهایی كه در تن پیشوایان خود می شكنند به جهت آن است كه به رهبران تو خالی دل سپرده اند، اگر كمی دقیق تر تاریخ را نگاه كنیم همه ملتها از این می ترسند كه نكند آرمانهایشان توسط رهبرانشان لگدمال شود و همیشه هم لگدمال شده است. در تاریخ برای این مورد، نمونه های بسیاری هست، «لنین» را ببینید، «استالین» را با آن پنجه های آهنین و اراده آهنی ماركسیستها در نظر بیاورید. «استالین» رهبر دولت كارگری كه باید چون كارگران زندگی كند وقتی بعد از جنگ جهانی با «چرچیل» و «روزولت»، با هواپیمای اختصاصی اش به ایران آمد، گاو مخصوصش را آورد تا در ایران از شیر غیر گاو مخصوصش نخورد، در حالی كه همیشه می گفت: ما طرفدار خلق زحمت كشیم! این یك موضوع بسیار روشن است، همیشه همین طور بوده است كه آرمان ملتها توسط فرماندهانشان لگدمال می شود. به نظر شما تبعات این حركات چیست؟ الان نگرانی فرزندان انتفاضه نسبت به یاسر عرفات همین است، ملتی كه نسبت به رهبران خود نگران باشد به نشاط نمی آید. همیشه همین طور بوده كه رهبران می نشستند با همدیگر گپ سیاسی می زدند و اهداف ملتها را زیر پا می گذاشتند، شیعیان چون عموما با رهبران معنوی روبرو بوده اند تا كنون خیلی كارد به استخوانشان نخورده است. ولی حكومتی كه ما در آینده می خواهیم تشكیل بدهیم اگر حسینی نباشد، با حیله دشمن از حكومتی كه ما در آینده می خواهیم تشكیل بدهیم اگر حسینی نباشد، با حیله دشمن از بین می رود. فكر می كنید چرا امید دشمن به شهید رجایی نیست ولی به بنی صدر امید دارد؟ برای اینكه شهید رجائی در مكتب حسین علیه السلام است، از این رو دشمن به او هیچ امیدی ندارد. اما هر كس به غیر حسین علیه السلام نزدیك شود، دشمن می تواند روی آن برنامه ریزی كند و واقعا به او امیدوار می شود. چرا دشمن به مقام معظم رهبری
امیدوار نیست؟ چون كه در مكتب حسین علیه السلام است.
ملتهایی كه در تن پیشوایان خود می شكنند به جهت آن است كه به رهبران تو خالی دل سپرده اند و در نهضت حسین علیه السلام دشمن است كه درهم می شكند و به بی تعادلی كشیده می شود و در آخرین ساعات روز عاشورا، حسین علیه السلام - عصاره همه یارانش - به عنوان آخرین نفر، تنهای تنها، بالاترین معنای مقاومت را می نمایاند، تا همه برای همیشه بفهمند در جبهه حسین بودن یعنی چه و بفهمند در این جبهه هرگز پیشوایان در هیچ شرایطی در هم نخواهند شكست. خوب دقت كنید، حضرت با تمام قدرتشان به صحنه می آیند تا آن چیزی را كه برایش می جنگند، تحقق دهند. جملات حضرت در این باره خیلی دقیق است به راستی حضرت، این یك شب مهلت را برای چه می خواهد؟ مگر قرآن به پیامبر صلی الله علیه و آله نگفت كه بیدار شدن در شب تو را نیرو می دهد؟ «ان ناشئة اللیل هی اشد وطا و اقوم قیلا» - مزمل / 6 - من فكر می كنم حضرت اباعبدالله علیه السلام كه بنا دارند عالی ترین برنامه را به عالی ترین شكل ایجاد كنند، آن شب را می خواهند تا دعا و تضرع كنند، چرا كه می دانستند كار بزرگی بر عهده شان است. حضرت تنهای تنها باید عصاره و برآیند همه ی اصحاب باشند. حالا به اصحاب حضرت بنگرید، به بریر این پیرمرد موی سپید كربلا بنگرید كه در اولین صحنه جنگ دو نفر از قدرتمندان سپاه دشمن را می كشد، به بقیه اصحاب نگاه كنید، همه پرامید، در برابر دشمن جسور، حالا حسین عصاره ی بریر، حبیب، مسلم و... عصاره ی همه ی اصحاب شدن و عصاره ی همه موحدان تاریخ شدن، شب بیداری می خواهد، دعا و التماس به درگاه حق را می طلبد، تازه عصاره نیایش كسانی شدن كه آنها هم در شب بیكار نبوده و به عبادت مشغول بودند، اصحاب كربلا هر چه در روز دارند از شب دارند.
در این جبهه هرگز پیشوایان در هیچ شرایطی در هم نخواهند شكست، نمونه ی آن امام (ره) بنیانگذار انقلاب كه از جنگ 8 ساله حادثه ای سخت تر نبود، ولی او نشكست، چون حسین علیه السلام داشت. عكس این قضیه را خودتان بهتر می دانید، چه بسیار كسانی كه ادعای انقلاب داشتند و با یك سیلی كه به صورتشان خورد برای
همیشه عقب نشینی كردند. راستی در چه نهضتی است كه پیروان آن هرگز به پوچی گرفتار نخواهند شد، حتی اگر همه كشته شوند؟ آیا شما نمی ترسید از پوچ شدن؟ آیا نمی ترسید از نفله شدن؟ آیا نمی ترسید از بیخود شدن؟ آیا نمی ترسید از شكسته شدن خود با شكسته شدن رهبران خود؟ نجات از این پوچی ها با مكتب كربلا ممكن است.
و السلام علیكم و رحمة الله و بركاته
می شكند و به بی تعادلی كشیده می شود و در آخرین ساعات روز عاشورا، حسین علیه السلام - عصاره همه یارانش - به عنوان آخرین نفر، تنهای تنها، بالاترین معنای مقاومت را می نمایاند تا همه برای همیشه بفهمند در جبهه حسین علیه السلام بودن یعنی چه؟ و بفهمند در این جبهه هرگز پیشوایان در هیچ شرایط درهم نخواهند شكست، حتی وقتی كه فقط و فقط خود باشند و انبوه دشمن. راستی در چه نهضتی است كه پیروان آن هرگز به پوچی گرفتار نخواهند شد، حتی اگر همه كشته شوند؟
امام حسین علیه السلام عصاره یاران خود در كربلا بود.اگر حضرت وقتی كه تنهای تنها شدند كوتاه می آمدند در حدی كه حضرت را اسیر كنند و به دارالعماره ببرند، دیگر كربلا تمام بود و خون آن 72 تن هم نفله شده و دیگر چیزی به نام كربلا و نهضت حسین علیه السلام به عنوان هدیه ی خدا - كه ادامه نبوت نبی اكرم است - نداشتیم. صحبت من به تكوین قضیه كربلا نیست به تشریع و انتخاب حسین علیه السلام است، حسین فرماندهی است كه یاران حسین در حسین شكست نخوردند، یعنی فرماندهی است كه در تنهایی از همه یارانش بیشتر شجاعت نشان داده است. خیلی علاقه مند هستم شما وقایع بعد از ظهر عاشورا را از زبان غیر دوست بخوانید، از زبان كسانی كه می خواهند كربلا در اوج خود به نمایش تاریخ نرسد. شنیدن این سخنان از زبان غیر دوست برایمان غرورآفرین است، آنها می گویند ما ندیدیم و نمی توانستیم تصور كنیم كه یك انسانی بعد از این همه خستگی و تشنگی این همه قدرت نشان بدهد عمر سعد می گوید: اگر به حسین مهلت بدهید میمنه و میسره لشكر را به هم می پیچاند. گویا حسین علیه السلام بعد از كشته شدن یاران و برادران و خاندانش، یك تنه بنا دارد با نیرویی برابر نیروی همه انبیاء و اولیاء در طول تاریخ بر همه شرك حمله كند و لقب «وارث آدم تا خاتم» را یك جا به نمایش بگذارد. انگیزه ی مقابله با كفر را كه در همه موحدان طول تاریخ بود و، یكجا در خود جمع كرده و امیدی را كه در پیروزی خود تا آخر تاریخ به دست می آورد، به دست آورده و با همه انگیزه توحیدی ممكن و هم امید
ممكن، بر سر دشمن، یعنی همه شرك با پنهان ترین چهره اش می تازد كه به واقع اگر در كل آفرینش فقط همین صحنه آفریده شده بود ارزش آفریدن انسان را توسط خدای حكیم داشت. خوشا به حال آنان كه به پیشوایی دل سپردند كه در او نشكستند بلكه پروریدند به پروریدن همه موحدان تاریخ.
خدا می داند تنها و تنها قاعده این است كه اگر می خواهید نجات پیدا كنید، فقط با رهبران حسینی می توان نجات پیدا كرد. ملتهایی كه در تن پیشوایان خود می شكنند به جهت آن است كه به رهبران تو خالی دل سپرده اند، اگر كمی دقیق تر تاریخ را نگاه كنیم همه ملتها از این می ترسند كه نكند آرمانهایشان توسط رهبرانشان لگدمال شود و همیشه هم لگدمال شده است. در تاریخ برای این مورد، نمونه های بسیاری هست، «لنین» را ببینید، «استالین» را با آن پنجه های آهنین و اراده آهنی ماركسیستها در نظر بیاورید. «استالین» رهبر دولت كارگری كه باید چون كارگران زندگی كند وقتی بعد از جنگ جهانی با «چرچیل» و «روزولت»، با هواپیمای اختصاصی اش به ایران آمد، گاو مخصوصش را آورد تا در ایران از شیر غیر گاو مخصوصش نخورد، در حالی كه همیشه می گفت: ما طرفدار خلق زحمت كشیم! این یك موضوع بسیار روشن است، همیشه همین طور بوده است كه آرمان ملتها توسط فرماندهانشان لگدمال می شود. به نظر شما تبعات این حركات چیست؟ الان نگرانی فرزندان انتفاضه نسبت به یاسر عرفات همین است، ملتی كه نسبت به رهبران خود نگران باشد به نشاط نمی آید. همیشه همین طور بوده كه رهبران می نشستند با همدیگر گپ سیاسی می زدند و اهداف ملتها را زیر پا می گذاشتند، شیعیان چون عموما با رهبران معنوی روبرو بوده اند تا كنون خیلی كارد به استخوانشان نخورده است. ولی حكومتی كه ما در آینده می خواهیم تشكیل بدهیم اگر حسینی نباشد، با حیله دشمن از حكومتی كه ما در آینده می خواهیم تشكیل بدهیم اگر حسینی نباشد، با حیله دشمن از بین می رود. فكر می كنید چرا امید دشمن به شهید رجایی نیست ولی به بنی صدر امید دارد؟ برای اینكه شهید رجائی در مكتب حسین علیه السلام است، از این رو دشمن به او هیچ امیدی ندارد. اما هر كس به غیر حسین علیه السلام نزدیك شود، دشمن می تواند روی آن برنامه ریزی كند و واقعا به او امیدوار می شود. چرا دشمن به مقام معظم رهبری
امیدوار نیست؟ چون كه در مكتب حسین علیه السلام است.
ملتهایی كه در تن پیشوایان خود می شكنند به جهت آن است كه به رهبران تو خالی دل سپرده اند و در نهضت حسین علیه السلام دشمن است كه درهم می شكند و به بی تعادلی كشیده می شود و در آخرین ساعات روز عاشورا، حسین علیه السلام - عصاره همه یارانش - به عنوان آخرین نفر، تنهای تنها، بالاترین معنای مقاومت را می نمایاند، تا همه برای همیشه بفهمند در جبهه حسین بودن یعنی چه و بفهمند در این جبهه هرگز پیشوایان در هیچ شرایطی در هم نخواهند شكست. خوب دقت كنید، حضرت با تمام قدرتشان به صحنه می آیند تا آن چیزی را كه برایش می جنگند، تحقق دهند. جملات حضرت در این باره خیلی دقیق است به راستی حضرت، این یك شب مهلت را برای چه می خواهد؟ مگر قرآن به پیامبر صلی الله علیه و آله نگفت كه بیدار شدن در شب تو را نیرو می دهد؟ «ان ناشئة اللیل هی اشد وطا و اقوم قیلا» - مزمل / 6 - من فكر می كنم حضرت اباعبدالله علیه السلام كه بنا دارند عالی ترین برنامه را به عالی ترین شكل ایجاد كنند، آن شب را می خواهند تا دعا و تضرع كنند، چرا كه می دانستند كار بزرگی بر عهده شان است. حضرت تنهای تنها باید عصاره و برآیند همه ی اصحاب باشند. حالا به اصحاب حضرت بنگرید، به بریر این پیرمرد موی سپید كربلا بنگرید كه در اولین صحنه جنگ دو نفر از قدرتمندان سپاه دشمن را می كشد، به بقیه اصحاب نگاه كنید، همه پرامید، در برابر دشمن جسور، حالا حسین عصاره ی بریر، حبیب، مسلم و... عصاره ی همه ی اصحاب شدن و عصاره ی همه موحدان تاریخ شدن، شب بیداری می خواهد، دعا و التماس به درگاه حق را می طلبد، تازه عصاره نیایش كسانی شدن كه آنها هم در شب بیكار نبوده و به عبادت مشغول بودند، اصحاب كربلا هر چه در روز دارند از شب دارند.
در این جبهه هرگز پیشوایان در هیچ شرایطی در هم نخواهند شكست، نمونه ی آن امام (ره) بنیانگذار انقلاب كه از جنگ 8 ساله حادثه ای سخت تر نبود، ولی او نشكست، چون حسین علیه السلام داشت. عكس این قضیه را خودتان بهتر می دانید، چه بسیار كسانی كه ادعای انقلاب داشتند و با یك سیلی كه به صورتشان خورد برای
همیشه عقب نشینی كردند. راستی در چه نهضتی است كه پیروان آن هرگز به پوچی گرفتار نخواهند شد، حتی اگر همه كشته شوند؟ آیا شما نمی ترسید از پوچ شدن؟ آیا نمی ترسید از نفله شدن؟ آیا نمی ترسید از بیخود شدن؟ آیا نمی ترسید از شكسته شدن خود با شكسته شدن رهبران خود؟ نجات از این پوچی ها با مكتب كربلا ممكن است.
و السلام علیكم و رحمة الله و بركاته